แม้สุขภาพจิตของพนักงานจะเป็นปัจจัยที่สำคัญแต่ยังมีหลายองค์กรที่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้อย่างเพียงพอ ปัญหาความเครียด การหมดไฟในการทำงาน และภาวะซึมเศร้า กำลังกลายเป็นความท้าทายที่องค์กรต้องเผชิญ การให้การสนับสนุนด้านสุขภาพจิตไม่เพียงช่วยให้พนักงานมีความสุขในการทำงานมากขึ้น แต่ยังช่วยเพิ่มขีดความสามารถขององค์กรโดยรวม ดังนั้น องค์กรควรพิจารณาแนวทางที่สามารถนำไปใช้ได้จริง เพื่อดูแลสุขภาพจิตและความเป็นอยู่ที่ดีของพนักงาน

การดูแลสุขภาพจิตและความเป็นอยู่ของพนักงานไม่ใช่เพียงแค่การดูแล "คน" แต่เป็นการลงทุนที่ช่วยให้องค์กรเติบโตได้อย่างยั่งยืนในทุกด้าน เมื่อพนักงานมีสุขภาพจิตและกายที่ดี องค์กรจะได้ทีมงานที่มีศักยภาพ ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญต่อความสำเร็จในระยะยาวขององค์กร

เมื่อพูดถึงความขัดแย้ง คนส่วนใหญ่มักเลือกที่จะหลีกเลี่ยง เพราะคิดว่าจะนำไปสู่ความไม่พอใจ แตกแยก หรือสูญเสีย แต่ในความเป็นจริง ความขัดแย้งไม่ได้เป็นสิ่งที่เลวร้ายเสมอไป หากเราสามารถจัดการและใช้ประโยชน์จากมันได้อย่างเหมาะสม ความขัดแย้งอาจกลายเป็นตัวกระตุ้นที่นำไปสู่การพัฒนา การสร้างนวัตกรรม และการเสริมสร้างความสัมพันธ์ในทีมได้

กลไกการป้องกันตัวเองเป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่ช่วยปกป้องจิตใจ แต่การแสดงพฤติกรรมนี้อย่างไม่รู้ตัว อาจส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์และการพัฒนาตนเอง การตระหนักรู้และเข้าใจว่าทำไมเราถึงมีพฤติกรรมแบบนี้ ช่วยให้เราสื่อสารและทำงานร่วมกับผู้อื่นได้อย่างสร้างสรรค์ และที่สำคัญคือช่วยให้เราเติบโตเป็นคนที่เปิดใจกว้าง มั่นคงในตัวเอง และพร้อมรับความเปลี่ยนแปลงในทุกสถานการณ์

ใครเป็นมนุษย์ ได้ค่ะ/ ได้ครับ ทั้งที่อยากบอกว่าไม่ได้หรือเคยมีประสบกาณณ์ลบ ๆ จากการช่วยเหลือ เพราะคนที่พูดได้ค่ะ/ครับมาตลอด เหตุเพราะเกรงใจ ไม่กล้าปฏิเสธ ทั้งที่ในใจบอกว่าไม่ไหว สิ่งที่เกิดขึ้น คือ ได้รับการเรียกใช้ตลอดเวลา หนักเข้าเริ่มรู้สึกว่างานโหลดเกินตัว บริหารเวลาไม่ได้ วันดีคืนดี หัวหน้าว่า ทำไมไม่ทำงานตัว ทำแต่งานชาวบ้าน เชิง งานน้อยไปหรือ ถึงได้ไปช่วยคนอื่น งานที่รับมา พอทำได้ช้า ก็กลับโดนฝ่ายที่ขอให้ช่วยตอกกลับว่า งานยังไม่เสร็จอีกหรือ เหมือนหนึ่งเป็นงานหลักที่ต้องทำ เพราะเคยมีประสบกาณณ์ลบ ๆ จากการช่วยเหลือ ไม่กล้าบอกปฏิเสธ จึงอาจทำให้รู้สึกแย่กับตัวเองว่าทำไมโดนใช้ตลอด มีแต่คนเอาเปรียบ ทั้งที่งานตัวเองก็ไม่เสร็จ และหลายครั้งงานที่รับปากก็ทำให้เขาไม่ได้ จนโดนตำหนิ กลไกการป้องกันตัวเองจึงเริ่มทำงานด้วย 2 ทางหลัก คือ ไม่ยุ่ง ไม่สุงสิง ไม่ช่วย กลายเป็นคนใจดำ เห็นแก่ตัว เพราะบาดเจ็บจากการช่วยเหลือ หรือ ใช้วิธีทำตัว วุ่น ยุ่ง ตลอด มีข้ออ้างสารพัด เพื่อไม่ให้ใครกล้าเข้ามาขอความช่วยเหลือ วิธีการที่พึงกระทำมากกว่า รวมถึงเป็นการฝึกพัฒนาตนเอง คือ การสื่อสารอย่างตรงไปตรงมา เมื่อมีคนมาขอความช่วยเหลือ แต่ยังไม่พร้อม มีความจำเป็นต้องปฏิเสธความช่วยเหลือ สามารถจะทำได้ดังนี้

การใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการวิเคราะห์และตั้งคำถามอาจดูเหมือนเสียเวลาแต่กลับเป็นวิธีที่ช่วยประหยัดเวลาในระยะยาว เพราะเมื่อเราเข้าใจปัญหาอย่างลึกซึ้งแล้ว การหาทางแก้ไขจะเป็นไปอย่างตรงจุด และมีประสิทธิภาพมากขึ้น เปรียบเสมือนการเดินทางที่มีแผนที่ที่ชัดเจนย่อมดีกว่าการออกเดินทางแบบไม่มีจุดหมายปลายทาง

คำพูดของที่พูดติดปากในแต่ละวันหรือความคิดที่แวบขึ้นมาในสมองเราบ่อย ๆ กำลังส่งสัญญาณอะไรบางอย่างกับเรา หากเพียงเราฟังเสียงหรือประโยคคำพูดเหล่านั้น เราอาจจะพบความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดด้านลบเหล่านั้น ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเรา เราถึงมีพฤติกรรมเช่นนั้น มันกำลังบอกหรือสะท้อนอะไรได้บ้าง

หนึ่งในแนวทางที่ง่ายและทรงพลังสำหรับการปรับปรุงการพูดคุยให้มีคุณภาพคือการใช้หลัก T-H-I-N-K ซึ่งเป็นสูตรจากบทความ Before You Speak, Think ใน Personal Excellence โดยสูตรนี้ให้แนวทางที่เป็นประโยชน์ในการออกแบบบทสนทนาที่มีคุณภาพ โดยก่อนที่เราจะพูดอะไรออกไป เราควรถามตัวเองด้วยคำถาม 5 ข้อที่ช่วยตรวจสอบและปรับปรุงการสื่อสารของเราให้ดียิ่งขึ้น

การให้อภัยตัวเอง อาจดูเหมือนเป็นคำแนะนำง่าย ๆ แต่ในความเป็นจริง สำหรับหลายคนมันเป็นเรื่องยากและซับซ้อน เพราะความผิดพลาดในอดีตมักทิ้งร่องรอยไว้ในจิตใจ ทำให้เราไม่สามารถปล่อยวางได้ง่าย ๆ แต่ข่าวดีก็คือ การให้อภัยตัวเองเป็นทักษะที่สามารถฝึกฝนได้! :)